Na een mooie reis toch echt goodbye Cameroon

De laatste dagen zijn om gevolgen, na nieuwjaarsdag gewoon weer aan het werk. Op donderdagmiddag eerst mijn haar nog even laten knippen door mijn Kerstmama Kaye (Australische dokter). Om vervolgens zoals beloofd mijn laatste wedstrijd volleybal te spelen. Ja hoor de laatste game botst er natuurlijk iemand tegen mij aan (best knap met volleybal). En mijn knie verdraait. Zo was ik de laatste dag in plaats van fysio opeens zelf patiënt bij de fysio. Ach ik kon er wel om lachen want ik vond het echt weer een actie van mij. Dat ik vervolgens vrijdag mank liep ach dan is dat maar zo. Het was alleen wel beetje spannend om met zo'n knie op reis te gaan. Maar met een knieband om en mank lopen ging het best prima. Nou het was een bijzondere laatste werkdag. En het afscheid viel me best zwaar. 's middags de ronde gemaakt langs alle Amerikaanse, Australische mensen 'familie'. Daarna getracteerd op een heerlijk duits maaltijd genaamd spätsler gemaakt door Cosima. En 's avonds kwamen onze vrienden Levi en Stephan met ons gezellig kaarten en ons gedag zeggen. Goh wat raar de volgende ochtend om 6:30 uit mbingo vertrokken, Tot ziens. Op naar Bamenda voor onze reis. Eerst met de bus naar Douala (ja jongens de VIP bus). dan zit je maar met /- 30 in een bus inplaats van 45. En dan heb je een eigen 'stoel'. In D'la onze koffers gedropt en op naar Limbe. De badplaats met het zwarte zand. Hier hebben we de mangrove bezocht, en naar het eiland voor de kust gevaren. Onze gids was bang voor het water maar met een zwemvest durfde die toch mee in de boot. In Limbe zijn we ook naar een soort dierentuin voor Apen geweest. Waar een aap gezellig ontsnapt was. Elisabeth, Julia en Eef wiste niet hoe snel ze weg moesten zijn. Bij mij ging dat wat minder van harte want echt snel liep ik nog niet. Het voordeel van slecht lopen was dat ik in en uit de boot werd getild. Dus ja ik lag gezellig in de armen van verschillende Cameroonse mannen. Na Limbe gingen we op naar Campo national park. Opzoek naar een hotel, In heel Campo geen stromend water te krijgen. Op een gegeven moment maar een van de beste hotels uitgekozen. (voor 7,50 per kamer). Maar echt een lekker hotel was het niet. Nu waren we al gewent dat we de latte bodem voelde. maar hier leek het alsof er helemaal geen matras meer was. Vroeg eruit heel de reis mijn bergschoenen meegesleept vergeet is ze aan te doen. Ja hoor gingen Elisabeth en ik op onze birkenstock een wandeling maken die 4 uur zou duren. We dachten ook dat het met een auto zou zijn omdat we een auto moesten huren. Die bracht ons alleen naar het park. Gelukkig had Juul haar hele kleding tas mee op haar rug dus konden we met sokken in onze birkenstocks, ja onze mode werd steeds mooier. Het was uiteindelijk een 6 uur durende tour waarin we gorilla's, en chimpansees hebben gehoord. Olifanten voetsporen gezien en slingerapen zien slingeren in de bomen. Na onze wilde safari terug naar Kiribi. In een beter hotel geslapen voor /- 10 euro per kamer. Eerst maar eens een stranddag gehouden, om bij te komen van de afgelopen dagen van hot naar her reizen. De volgende dag in een boottocht naar de pigmeeën geweest (kleine mensen). Het was vooral bijzonder om te zien hoe ze wonen en dit was nog maar het 1ste dorp dus het meest moderne. Erna naar de waterval geweest die in zee uitkomt de Lobe waterval. Dit was echt zo mooi, stel je voor zo'n nagemaakte waterval in centerparks maar dan 10 tot 20x zo mooier en groter. Het is een zoete rivier die 30 meter naar beneden stort. De dag erna nog even Kiribi in geweest, een vismarkt gekeken en nog gezwommen in de zee. (allowel zwemles gegeven aan de Kameroeners). Op zondag terug naar Douala, op 10 uur zou de bus vertrekken. Wij als Hollanders toch weer optijd (ook al waren we gewend aan de Kameroense tijd). De bus vertrok om 11:45. Dus ja iedereen bussen vertrekken hier nooit op tijd. Wachten leer je in Afrika wel. Na wat zwemmen in D'la kwamen eef haar ouders. De volgende dag onze koffers weer inpakken en inschikken en onze laatste maaltijd met Baziel, Julia en Elisabeth in Cameroon en ja dat werd FuFucorn Heerlijk ons galgenmaal. om half 6 op maandagavond op het vliegveld, afscheid nemen van Baziel. Die was een gelukkig mens die had het zo naar zijn zin gehad met ons. En wij waren hem dankbaar het was een top vakantie. Toen zaten we hoor op het vliegveld lekker de nacht doorkomen. Even een filmpje gekregen en voor de rest vrienden gemaakt. want ja er waren meer met het idee om heel de nacht daar te zitten. dat komt ook omdat d'la de oksel van afrika is en niet echt heel veilig in het donker. Nadat we met vertraging al vertrokken in d'la moest het vliegtuig in casablanca ook wachten. Aangekomen in brussel bleek één koffer te missen. Dus onze ouders moesten nog even wachten. En toen was het zo ver mijn ouders weer zien na 10 weken. Het is een redelijke shock weer in Nederland, er bestaan hier snelwegen van 3 banen met verlichting en iedereen is opeens blank en praat Nederlands. ach het zal wel weer wennen. Ik zou graag nog een keer teruggaan ik heb zoveel bijzondere mensen ontmoet, ik heb er een groep familie en nieuwe vrienden bij. Dikke kus en bedankt dat jullie mij gevolgd hebben